красноречие
eloquentia [ae, f]; eloquium [ii, n]; oratio [onis, f]; oratoria [ae, f]; census [us, m] oris; facundia [ae, f]; facunditas [atis, f]; eloquentiae vis; dicendi gratia et copia; summa copia et singularis facultas dicendi;
+ обладать большим красноречием valere eloquentiв;
+ красноречие пришло в упадок eloquentia se retrotulit;
+ красноречие не состоит в обилии слов eloquentia non consistit in prolixa oratione; uberior oratio non facit eloquentiam; si cui prolixior est oratio, non ideo est eloquentior; non ei, qui plurima effundit verba, laus eloquentiae debetur;