1. jacere, io, jeci, jactum; jactare [1], conjicere in aliquid; abjicere (anulum in mari); injicere; interjicere; projicere; subjicere; abjicere; jaculari; mittere, o, misi, missum; emittere; submittere (in Tiberim); propellere, o, -puli, -pulsum; impingere, o, pegi, pactum; incutere, io, cussi, cussum (saxa, faces et hastas); expedire [4] (discum; jaculum); affligere, o, xi, ctum (vasa parietibus); torquere [e]o, torsi, tortum (jaculum in hostem; fulmina); intorquзre; 
 2. (покидать) linquere; relinquere; 
 + бросать в кого-л. камнями lapides conjicere in aliquem; lapidibus aliquem petere; 
 + бросать кому что на голову in caput alicujus aliquid jaculari; 
 + бросать кому что к ногам aliquid ante pedes alicujus projicere; 
 + бросать ячменные семена в борозды mandare hordea sulcis; 
 + бросать жребий sortes conjicere; 
 + бросать невод, сеть rete jacere, demittere; 
 + бросать якорь ancoram jacere; 
 + бросать на что взоры oculos conjicere in aliquid; aspectum aliquo convertere; 
 + бросать в кучу coacervare; 
 + бросать бисер перед свиньями margaritas ante porcos mittere; rem omittere, non persequi; aliqua re absistere, desistere; rem intermittere; affligere (rem susceptam); 
 + он бросил это дело hanc rem non amplius persequitur; hoc negotium omisit; 
 + бросить торговые дела se sustulisse de negotiatione; 
 +бросать кого-л. abjicere aliquem; 
 + жена, брошенная мужем conjux viduata taedis; 
 + брось пугать меня! Aufer me terrзre! 
 + бросьте перебранку agite scordalias de medio; 
 + быть брошенным на растерзание зверям subjici bestiis;