Ñëó÷àéíûå ñëîâà.

ãíóñíî
indigne;

ìåæäîìåòèå
interjectio [onis, f];

ñòðåìèòåëüíî
praeceps;
rapide;
magno

ëãàòü

mentiri, ior, itus sum; ementiri; commentiri; fallere, o, fefelli, falsum; mendatia dicere [o, xi, ctum]; mendatia proferre [fero, tuli, latum];
+ ëãàòü íà êîãî-ëèáî mentiri [ior, itus sum] in aliquem / de aliquo; mendaces sermones de aliquo diseminare [1];
+ áåççàñòåí÷èâî ëãàòü libero mendacio abuti [or, usus sum];
+ äà ðàçâå ïîðÿäî÷íîìó ÷åëîâåêó ïðèñòàëî ëãàòü? Cadit ergo in virum bonum mentiri?
+ ÿ íå ïðèâûê ëãàòü absum ab omni dolo animique fraude; nectendis fraudibus assuetus non sum; alienus sum ab arte simulandi; non sum is, qui fraudulenter agam;
+ ëãàòü íå ìîå äåëî mentiri non est meum;
+ ÿ âàì íå ëãó tibi non mentior;
+ âñå ëæåøü, ÷òî íè ãîâîðèøü quidquid loqueris, alienum a veritate est; quidquid loqueris, mera fundis mendatia; falsa est omnis oratio;



Âåðíóòüñÿ íàçàä
Ÿíäåêñ.Œåòðèêà © áûñòðî-ñàéò | Íàâåðõ ^