Ñëó÷àéíûå ñëîâà.

íåÿñíûé
1. (íåÿâñòâåííûé) indistinctus

ïóãàòü
expavefacere [facio, feci,

âçÿòûé
depromptus [a, um]

êëåâåòà

calumnia [ae, f];
+ ïî êëåâåòå per calumniam; interveniente calumnia;
+êàðàòü çà êëåâåòó calumniam coëcere;
+ èçáåãíóòü îáâèíåíèÿ â êëåâåòå calumniam effugere;
+ èñòî÷íèê êëåâåòû calumniandi materia;
+ îïðîâåðãíóòü êëåâåòó calumniam refutare / propulsare / refellere;



Âåðíóòüñÿ íàçàä
Ÿíäåêñ.Œåòðèêà © áûñòðî-ñàéò | Íàâåðõ ^