Ñëó÷àéíûå ñëîâà.
îáåçîðóæèâàòü
dearmare [1] (exercitum
ïîñòûäíî
turpiter;
óòåøèòåëü
consolator [oris, m];
äðóæáà
amicitia [ae, f]; conjunctio [onis, f]; usus [us, m] amicitiae; familiaritas [atis, f]; necessitudo, inis, f;
+ èçìåíèòü ñòàðîé äðóæáå amicitiae terga versa dare;
+ ñäåëàòü äðóæáó áîëåå òåñíîé familiaritatem frequentiorem reddere;