Ñëó÷àéíûå ñëîâà.

äàëüøå
longius; ultra; porro;

îñâÿùàòü
sacrare [1];
sancire

áóäíè
dies [erum, mpl]

ïðîìàõ

mendositas [atis, f];
mendum [i, n];
menda [ae, f];
vitium [i, n] (ineuntis adulescentiae);
ictus [us, m] irritus;
+ ïðîìàõè, ñâîéñòâåííûå âîçðàñòó, ñ âîçðàñòîì è ïðîõîäÿò quod aetas vitium posuit, aetas auferet;



Âåðíóòüñÿ íàçàä
Ÿíäåêñ.Œåòðèêà © áûñòðî-ñàéò | Íàâåðõ ^