вторично
denuo; iterum; secunda
внезапный
s ubitus [a,
наворовать
furto ditescere [o,-,-];
vituperatio [onis, f];
reprehensio [onis, f];
nota [ae, f];
+ быть достойным порицания vituperatini esse;
+ навлечь на себя порицание vituperationem subire, in vituperationem venire (adduci, cadere);