Ñëó÷àéíûå ñëîâà.

óãîëîê
loculus [i, m];

èñêóñíûé
sollers, rtis; sciens,

èçâîäèòü
enecare, 1 (aliquem

ïîäêðàäûâàòüñÿ

subrepere [io, repi, reptum] (moenia urbis;
ne pro vero falsa subrepant);
arrepere;
subire [eo, ii, itum] (lumina fessa sopor subit);
furtim accedere [o, cessi, cessum];



Âåðíóòüñÿ íàçàä
Ÿíäåêñ.Œåòðèêà © áûñòðî-ñàéò | Íàâåðõ ^