Ñëó÷àéíûå ñëîâà.

ìèìîõîäîì
in transitu (aliquid

ðîê
fatum [i, n];

âîñõèùàòüñÿ
affici aliquâ re;

êðàéíîñòü

supremum [i, n] ; necessitudo , inis, f ; contrarium [ii, n] ; extremitas [atis, f] ; extrema pars [partis, f]; extremum [i, n] ; finis [is, m]; summae angustiae [arum, fpl];
+ äîâåäåííûé äî êðàéíîñòè in summas angustias ductus;
+ áûòü äîâåäåííûì äî êðàéíîñòè urgeri angustiis;
+ ÿ äîøåë äî êðàéíîñòè rediit mihi res ad restim / ad rastros;
+ áûòü â êðàéíîñòè necessitate premi;
+ êðàéíîñòü ìåíÿ ïîñòèãëà necessitas me obvenit;
+ ÿ ïðèøåë â òàêóþ êðàéíîñòü, ÷òî... eo adductus sum, ut…



Âåðíóòüñÿ íàçàä
Ÿíäåêñ.Œåòðèêà © áûñòðî-ñàéò | Íàâåðõ ^