поручение
mandatum [i, n] (dare alicui;
accipere ab aliquo);
jussum [i, n];
imperium [ii, n];
praeceptum [i, n];
negotium [ii, n];
causa [ae, f];
legatio [onis, f];
missio [onis, f];
+ выполнять поручение rem mandatam gerere, agere;
mandatum [i, n] (dare alicui;
accipere ab aliquo);
jussum [i, n];
imperium [ii, n];
praeceptum [i, n];
negotium [ii, n];
causa [ae, f];
legatio [onis, f];
missio [onis, f];
+ выполнять поручение rem mandatam gerere, agere;