Ñëó÷àéíûå ñëîâà.

ñáëèæàòü
conciliare [1];

çëîé
malus [a, um]

àâàíñ
promutuum [i, n];

ðåøàòüñÿ

audçre [eo, ausus sum];
inducere [o, xi, ctum] in animum;
statuere [o, ui, utum] (apud animum suum, cum animo suo);
consilium capere [io, cepi, ceptum];
cernere [o, crevi, cretum];
decernere;
+ ÿ ðåøèëñÿ mihi decretum est;
+ ÿ òâåðäî ðåøèëñÿ ÷òî-ë. ñäåëàòü certum est mihi (consilium), certa est mihi res aliquid facere;
+ ðåøèâøèéñÿ èäòè certus eundi;
+ ðåøèâøèéñÿ óìåðåòü certus relinquendae vitae;
+ åñòü ëþäè, êîòîðûå íå ðåøàþòñÿ âûñêàçàòü òî, ÷òî äóìàþò sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere;



Âåðíóòüñÿ íàçàä
Ÿíäåêñ.Œåòðèêà © áûñòðî-ñàéò | Íàâåðõ ^