Ñëó÷àéíûå ñëîâà.
ñòðàäàòü
aegrotare [1];
dolçre;
íåäîñòàòî÷íûé
insufficiens [ntis];
exiguus
íåçäîðîâüå
infirmitas [atis, f];
ââåñòè, ââîäèòü
inducere, o, duxi, ductum (aliquem in senatum; milites in pugnam; aliquem in errorem; nova verba in linguam); introducere; intromittere, o, misi, missum; afferre, affero, attuli, allatum; importare [1]; intercalare [1]; interjicere, io, jeci, jectum;
+ ââåñòè êîãî-ë. â ñâîé äîì (æåíèòüñÿ) inducere aliquam penatibus suis; introducere;
+ âñå ýòî íå ïîìåøàëî Ëèííåþ ââåñòè íîâîå íàçâàíèå haec omnia cl. Linneum non impediverunt, quominus nomen novum induceret;
+ ââåñòè â çàáëóæäåíèå decipere; fallere; in errorem inducere;
+ ââåñòè íîâøåñòâà â âîåííîå äåëî in re militari nova afferre; novare, innovare;
+ ââåñòè âî âëàäåíèå immittere;