приговорить
damnare, 1 (aliquem
закинуть, закидывать
adjicere, io, jeci,
приклеить
agglutinare [1];
pernicies [e]i, f; funus [e]ris, n (parare funus imperio); eluvies [e]i, f (civitatis); diluvium [ii, n]; exitium [ii, n]; venenum [i, n]; suprema sors [rts, f]; strages, is, f (hominum; canum volucrumque); pestis, is, f; excidium [ii, n]; interitus [us, m]; obitus [us, m] ; fatum [i, n]; occasus [us, m] ; ruina [ae, f] ;
+ распря – гибель для нашего города discordia est venenum urbis;
+ обрекать что-л. на гибель aliquid in exitium vocare;