Ñëó÷àéíûå ñëîâà.

ñûùèê
emissarius [ii, m];

÷èñòûé
purus [a, um];

ñîæàëåòü
dolçre [eo, ui,-];

âèíèòü

accusare [1], incusare [1]; culpare [1] (aliquem in re); crimini dare [1]; criminari [1]; vitio vertere [o, verti, versum]; vituperare [1]; reprehendere, o, ndi, nsum; infamare [1] (aliquem alicujus rei); coarguere, uo, ui, utum; obligare [1];
+ íå âèíè åãî, ýòî ñäåëàíî íåóìûøëåííî noli eum vituperare, accusare, hoc inconsulto fecit;
+ ß íå âèíîâàò â òîì, â ÷åì ìåíÿ âèíÿò quod me accusant, sum extra culpam;
+ âèíèòü â èçëèøíåé ñòðîãîñòè aliquem durum insimulare;



Âåðíóòüñÿ íàçàä
Ÿíäåêñ.Œåòðèêà © áûñòðî-ñàéò | Íàâåðõ ^