Ñëó÷àéíûå ñëîâà.
íåîáäóìàííûé
temerarius [a, um]
ïðåçðåííûé
turpis [e] (formido
ïåðåìåæàòüñÿ
alternare [1];
intermiscere
íàäåæíûé
certus [a, um];
non dubius [a, um];
indubitatus [a, um];
firmus [a, um];
confirmatus [a, um];
cautus [a, um];
fidus [a, um];
fidelis [e] (lorica;
navis;
societas cum aliquo);
tutus [a, um] (custodia);
idoneus [a, um] (homines;
auctor);
bonatus [a, um];
verus [a, um] (testis);
stabilis [e] (stabili tramite currere);
locuples [etis];
proprius [a, um];
+ áûòü íàäåæíûì habere fidem;
+ íàäåæíîå ëåêàðñòâî remedium praesens;