íîñêè
impilla [orum, npl];
ãðóçîâèê
autocinetum [i, n]
ïðîèçíîñèòü
pronuntiare [1];
appellare
persona [ae, f] (tragica; comica); larva;
+ íàäåòü íà ñåáÿ ëè÷èíó ÷åñòíîãî ÷åëîâåêà suscipere personam viri boni;
+ ñíÿòü ëè÷èíó larvam deponere;
+ ñîðâàòü ñ êîãî-ëèáî ëè÷èíó alicui larvam deponere;
+ õîäèòü ïîä ëè÷èíîþ personatum ambulare;
+ íàäåòü íà ñåáÿ ëè÷èíó personam induere; personam capiti adjicere;