Ñëó÷àéíûå ñëîâà.

çàì îê
claustrum [i, n]

ýëåãèÿ
elegia [ae, f];

ïðîíçàòü
fossare [1] (corpora

çàìåøàòåëüñòâî

turbatio [onis, f]; perturbatio [onis, f]; conturbatio [onis, f]; turba [ae, f] (t. et confusio rerum); confusio [onis, f]; tumultus [us, m]; stupor [oris, m];
+ ïðèâîäèòü â çàìåøàòåëüñòâî turbare (aciem peditum); conturbare; confundere; exturbare mentem alicujus; vastare (mentes); aliquem de statu movere, dejicere;
+ ïðèâåäåííûé â çàìåøàòåëüñòâî turbatus (voluntates populi);
+ ñðåäè âñåîáùåãî çàìåøàòåëüñòâà turbatis omnibus;



Âåðíóòüñÿ íàçàä
Ÿíäåêñ.Œåòðèêà © áûñòðî-ñàéò | Íàâåðõ ^