триумвир
triumvir [i, m];
дублетный
duplicatus [a, um]
прозвать
cognominare [1];
cognomen
depressio [onis, f]; animi imminutio [onis, f], animi (vitae) taedium [ii, n], animus [i, m] fractus;
+ быть / пребывать в депрессии abjectus, demissus, fractus, debilitatus, abjecto animo sum;