ñóäüáà
fors [fortis, m];
fortuna [ae, f] (fortuna adjuvat aliquem;
fortunam temptare);
sors [sortis, f];
fatum [i, n];
eventus [us, m];
+ ïåðåíîñèòü èñïûòàíèÿ ñóäüáû fortunam ferre;
+ áàëîâåíü ñóäüáû fortunae filius;
+ êàêàÿ ñóäüáà ïîñòèãëà òåáÿ? Quis te casus excipit?
+ ñóäüáà áëàãîïðèÿòñòâîâàëà íà÷èíàíèÿì blandiebatur coeptis fortuna;
+ æåñòîêàÿ ñóäüáà òÿãîòååò íàä êåì-ë. acerba fata aliquem agunt;
+ áûòü èãðóøêîé â ðóêàõ ñóäüáû fatis agi;
+ ïîêîðèòüñÿ ñóäüáå vela fatis dare;
+ ðàçäåëèòü ÷üþ-ë. ñóäüáó exsequi fatum alicujus;
+ óäàðû ñóäüáû fortunae verbera;