Ñëó÷àéíûå ñëîâà.
ïîäëèííûé
genuinus [a, um];
íàñòîÿòåëüíûé
necessarius [a, um];
íàèìåíîâàòü
nominare [1];
denominare
äîáðîäåòåëü
honestum [i, n] ; honestas [atis, f] ; virtus , utis, f (est in eo virtus et probitas);
+ äîáðîäåòåëü åñòü íå ÷òî èíîå, êàê äîâåäåííàÿ äî ñîâåðøåíñòâà ïðèðîäà est virtus nihil aliud, quam ad summum perducta natura;