Ñëó÷àéíûå ñëîâà.
ëàòèíñêèé
latinus [a, um];
îñëàáåòü, îñëàáåâàòü
tardare [1] (vis
ïîäãîíÿòü
stimulare [1] (verbere
ìîäà
mos, moris, m; consuetudo, -inis, f; habitus, -us, m; ornatus, -us, m; cultus modus [i, m] ;
+ êðèê ìîäû/ïîñëåäíÿÿ ìîäà recentissimus mos (vestiendi, opinandi...), ultimum elegantiae;