Ñëó÷àéíûå ñëîâà.
âîçâûøàòüñÿ
assurgere, o, surrexi,
èçãíàíèå
exsilium [ii, n]
ðàçðàâíèâàòü
aequare [1] (stercora);
ñàì
ipse, ipsa, ipsum;
+ ÿ ñàì egomet;
ipsissime;
+ ïëîäû, êîòîðûå ïðèíîñèëè ïîëÿ ñàìè ïî ñåáå fructus, quos ipsa volentia rura sponte tulçre suâ;
+ äåëî ñàìî ãîâîðèò çà ñåáÿ res ipsa per se vociferatur;
+ ñàì ïî ñåáå sponte (res, quae sua sponte scelerata est);