наименователь
impositor [oris, m]
раздробить
frangere [o, fregi,
облагодетельствовать
afficere [io, feci,
appellatio (superioris judicis); provocatio (ad superiorem judicem);
+ подать на кого-л. апелляцию appellationem interponere;
+ принять апелляцию admittere, recipere;
+ апелляция была отвергнута appellatio antiquata est, ad irritum cecidit, ad nihil recidit;