удаваться
contingere [o, tigi,
сузить
tenuare [1] (viam);
приглушать
obtundere [o, tudi,
contemptio [onis, f];
contemptus [us, m];
parvipendentia [ae, f];
despectus [us, m];
despicientia [ae, f];
spretus [us, m];
+ стать предметом презрения in contemptionem venire;
+ относящийся с презрением к литературе fastidiosus litterarum;
+ достойный презрения в отношении чего-л. spernendus alicujus rei;