ïðîñðî÷êà
mora [ae, f];
+ ïðîñðî÷êà íàñòóðàåò íå ñàìà ñîáîé, à ïî âèíå ëèöà, åñëè ïîñëå íàïîìèíàíèÿ îíî íå óïëàòèò â íàäëåæàùåì ìåñòå mors fieri intellegitur non ex re, sed ex ex persona, id est si interpellatus opportuno loco non solverit;
+ ïðîñðî÷êà äîëæíèêà âðåäèò è ïîðó÷èòåëþ mora rei fideiussori quoque nocet;