íàäåÿòüñÿ
sperare [1];
in spe habere [eo, ui, itum], ponere [o, posui, positum] aliquid;
in spe esse [sum, fui, -];
respicere [io, spexi, spectum];
fidere [o, fisus sum];
confidere;
praesumere [o, mpsi, mptum] aliquid spe;
+ ÿ íàäåþñü spes me tenet;
spem habeo;
spe ducor;
+ ÿ íàäåþñü â áóäóùåì ãîäó çàâåðøèòü ñâîé òðóä anno sequente opus meum absolvere spero;
+ íåò îíîâàíèé íàäåÿòüñÿ spes abnuit;
+ ÿ êðåïêî íàäåþñü íà òî, ÷òî ñåãîäíÿøíèé äåíü ïîëîæèò íà÷àëî îñâîáîæäåíèþ magnus mihi animus est, hodiernum diem initium libertatis fore;
+ íàäåÿòüñÿ íà õîðîøåå bene sperare, recte sperare;
+ íàäåÿòüñÿ íà (íå÷òî) ëó÷øåå melius sperare;
+ áóäó íàäåÿòüñÿ íà áîãîâ è íà òåáÿ deos sperabo teque;
+ ñëèøêîì íàäåÿòüñÿ íà ñåáÿ praefidere sibi;
+ íàäåÿòüñÿ áîëåå íà ïðåäâîäèòåëÿ, ÷åì íà âîéñêî spem ponere magis in duce quam in exercitu;
+ íàäåþñü, ìîè óñëóãè áóäóò òåáå ïðèÿòíû spero official mea tibi grata fore / future esse;