разграничение
terminatio [onis, f]
соперник
aemulus [i, m];
позволить
concedere [o, cessi,
abruptus [a, um];
subitus [a, um] (bellum;
tempestas;
casus subitam avertere curam);
subitaneus [a, um] (imber;
timor);
improvisus [a, um];
inexspectatus [a, um];
inopinatus [a, um];
repentinus [a, um];