упрек
reprehensio [onis, f];
vituperatio [onis, f];
opprobrium [ii, n];
exprobratio [onis, f];
crimen [inis, n];
criminatio [onis, f];
+ заслужить упреки vituperationem subire;
in vituperationem venire (adduci, cadere);
+ не заслуживать упрека в чем -л . abesse a reprehensione alicujus rei;