Ñëó÷àéíûå ñëîâà.
ãîðäî
superbe; insolenter; arroganter;
ñîáëþäåíèå
observantia [ae, f]
çàÿâëåíèå
verbum [i, n];
ëþäè
homines; gens; mundus; vita; turba; mortales;
+ ëþäè ïåðåñòàëè óòîëÿòü ãîëîä äóáîâûìè æåëóäÿìè vita desuevit querna glande pellere famem;
+ äåëèòü ìåæäó îòäåëüíûìè ëþäüìè in viros dividere;
+ ïîÿâëÿòüñÿ íà ëþäÿõ exire in turbam;
+ ëþäè ðîæäåíû äëÿ ëþäåé, ÷òîáû îäíè äðóãèì ìîãëè áûòü ïîëåçíû homines hominum causa sunt generati, ut ipsi inter se alii aliis prodesse possent;