Ñëó÷àéíûå ñëîâà.
ìÿñèñòûé
carnosus [a, um];
îñ÷àñòëèâèòü
fortunare [1] (alicui
áåñïàìÿòñòâî
amnesia [ae, f];
ñóùíîñòü
essentia [ae, f];
hypostasis [is, f];
substantia [ae, f];
subsistentia [ae, f];
vis [is, f] (virtutis;
eloquentiae;
verae amicitiae);
summa [ae, f];
vena [ae, f];
cardo [inis, f];
natura [ae, f];
quidditas [atis, f];
entitas [atis, f], sic-esse / ita-esse;
res [rei, f] (ad rem pertinçre;
de re magis quam de verbis laborare);
+ (âîïðîñ â òîì), ÷òî ÿâëÿåòñÿ ñóùíîñòüþ ïàìÿòè quid sit, quod memoriam facit;
+ ñóùíîñòü ñ÷àñòëèâîé æèçíè ÿ óñìàòðèâàþ öåëèêîì â ñèëå äóõà totam vim beate vivendi in animi robore pono;
+ áîëüøå ïî âíåøíîñòè, ÷åì â ñóùíîñòè specie magis quam vi;