нечестивец
impius [i, m];
кувшин
urce(ol)us [i, m]
затруднительный
difficilis [e]; impeditus
litigare [1] (de parte finium cum aliquo);
decernere [o, crevi, cretum] (pro sua fama fortunisque;
in judicio);
(lite) agere [o, egi, actum] (cum aliquo alicujus rei);