возложить, возлагать
imponere, o, posui,
супруг
conjux [jugis, m];
несложный
simplex [icis];
habзre [o, ui, itum] (Capuam;
castra, tecta urbis);
habitare [1];
incolere [o, ui, cultum];
inhabitare [1];
frequentare [1] (urbs frequentatur;
frequentare solitudinem Italiae;
locum cultoribus);
obsidзre [eo, sedi, sessum];