äîâåðèå
fides [e]i, f ; fidentia [ae, f]; confidentia [ae, f]; fiducia [ae, f];
+ âíóøàòü äîâåðèå fidem facere;
+ çàñëóæèâàòü äîâåðèÿ fidem merere;
+ äîñòîéíûé äîâåðèÿ fidem merens;
+ çàñëóæèâàòü äîâåðèå habere fidem;
+ îêàçûâàòü äîâåðèå fidem tribuere;
+ âíóøàòü äîâåðèå fidem facere;
+ èç äîâåðèÿ ê òåáå fiduciâ tuâ;
+ ïîøàòíóâøååñÿ äîâåðèå fides afflicta;
+ ïîëüçóÿñü äîâåðèåì, îáìàíóòü êîãî-ë.; çëîóïîòðåáèòü ÷üèì-ë. äîâåðèåì per fiduciae rationem fraudare aliquem; propter [per] fidem decipere aliquem;
+ îòíîñèòüñÿ ñ äîâåðèåì ê ëþäÿì confidentiam afferre hominibus;
+ îòêàçàòü êîìó-ë. â äîâåðèè damnare fidem alicujus;
+ ñëóøàòü íóæíî âñå, íî íå ñïåøèòü ñ äîâåðèåì nil spernat auris, nec tamen credat statim;